ஒரு சின்னப் பையன் கடவுளைப் பார்க்க வீட்டில் இருந்து
கிளம்பினான். அதிக தூரம் பயணம் செய்ய வேண்டி இருக்குமே என்று தின்பண்டங்களையும்,
மதிய உணவையும் பையில் எடுத்துக் கொண்டான்.
காலையில் இருந்து நடக்க ஆரம்பித்தவன், சிறிது நேரம் ஓய்வு எடுக்கலாம் என்று அருகில் உள்ள பூங்காவுக்குள் நுழைந்தான்.
அங்கு வயதான பெண்மணி ஒருவர் புறாக்கள் சாப்பிடுவதைப் பார்த்து கொண்டே இருந்தார்.
நடந்து வந்த களைப்பில் தாகம் எடுக்கவே, தண்ணீர் பாட்டிலைத் திறந்து தண்ணீர் குடிக்க ஆரம்பித்தான். அந்தப் பாட்டி அவனையே
பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். ஒருவேளை பாட்டிக்கு தாகமாக இருக்குமோ என்றெண்ணி தண்ணீர்
பாட்டிலை நீட்டினான். பாட்டியும் அவனைப் பார்த்து அழகாக புன்னகைத்துவிட்டு தண்ணீரை
வாங்கிக் குடித்தாள்.
அந்தச் சிறுவன் இதுவரை அவ்வளவு அழகான புன்னகையைப் பார்த்ததில்லை.
அதனால் திரும்பவும் அவள் புன்னகையைப் பார்க்க, தான் கொண்டு வந்த
உணவுப் பொட்டலத்தைப் பிரித்துக் கொடுத்தான்.
அந்தப் பாட்டியும் மீண்டும் அவனைப் பார்த்து புன்னகைத்துவிட்டு
அவன் கொடுத்த உணவைச் சாப்பிட ஆரம்பித்தாள். இரண்டு பேரும் ஒரு வார்த்தை கூடப் பேசவில்லை.
ஆனால் அடிக்கடி ஒருவரைப் பார்த்து ஒருவர் புன்னகைத்துக் கொண்டே இருந்தனர்.
நேரம் ஆக ஆக அம்மா ஞாபகம் வந்தது சிறுவனுக்கு. அதனால்
எழுந்து வீட்டிற்கு நடக்க ஆரம்பித்தான். சிறிது தூரம் நடந்தவன் சட்டெனத் திரும்பி குடுகுடுவென்று
ஓடிச் சென்று பாட்டியைக் கட்டி அணைத்தான். பாட்டி அவன் செயலைப் பார்த்ததும் மிகவும்
பிரகாசமாக சிரித்தாள்.
சிறுவன் வீட்டிற்குள் நுழைந்ததும், அவன் மிகுந்த சந்தோஷத்தில் இருப்பதைப் பார்த்த அவன் அம்மா ``என்ன நடந்தது?'' என்று கேட்டாள். ``நான் மதியம் கடவுளுடன் சாப்பிட்டேன்'' என்றான். கடவுளின்
புன்னகை மாதிரி நான் இதுவரை எங்கும் பார்த்ததில்லை என்றான்.
அதே நேரம் அந்தப் பாட்டி அவர்கள் வீட்டில் நுழையும்போது,
``என்ன அம்மா இவ்வளவு சந்தோஷமாக இருக்கிறீர்கள்?'' என்று அவள் மகன் கேட்டான். ``இன்று மதியம் நான் கடவுளுடன்
சாப்பிட்டேன்'' என்றாள். ``அது மட்டுமல்ல,
நான் நினைத்ததை விட கடவுள் மிகச் சிறிய வயது கொண்டவராக இருந்தார்''
என்றாள்.
கடவுளை வேறெங்கும் தேடாதீர்! அறிமுகம் இல்லாதவரிடம் ஒரு சிறு புன்னகை,
ஆறுதலான வார்த்தை, சின்ன உதவி செய்து பாருங்கள்!
No comments:
Post a Comment
கண்ணியக்குறைவான மறுமொழிகள் வெளியிடப்படமாட்டா